بررسی تاثیر عشق به مدرسه بر یادگیری دانش آموزان ابتدایی با استفاده از مدل وانگ و همکاران

یکی از روابطی که دانش‌آموزان با مدرسه برقرار می‌کنند، احساس عشق به مدرسه است. عشق به مدرسه می‌تواند با ایجاد حالات روحی/روانی خاص در ذهن دانش‌‌آموز و ایجاد رابطه‌ای قوی میان دانش‌آموز و مدرسه، شرایط را به سمتی ببرد که دانش‌آموز بدون مدرسه، احساس کمبود نموده و به شیوه‌های مختلف اعم از توجه، تمکین، تعلق به مدرسه، ارزش‌گذاشتن به آموزش مدرسه‌ای، خودتنظیمی و کاربرد راهبردشناختی بر میزان یادگیری خود بیافزاید. لذا تحقیق حاضر تلاش نموده است تا اهمیت عشق به مدرسه را بر یادگیری دانش‌آموزان ابتدایی تبیین نماید. جامعه آماری در این تحقیق را دانش‌آموزان دختر چهارم ابتدایی شهر اصفهان تشکیل داده‌اند. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و ابزار مورد استفاده پرسش‌نامه استاندارد بوده است. برای اطمینان از کسب محتوای روایی از نظر اساتید و صاحب‌نظران و برای اطمینان از پایایی ابزار اندازه‌گیری، از روش‌های آلفای کرونباخ و بازآزمایی استفاده شده است. داده‌های جمع‌آوری شده به کمک نرم‌افزارهایSPSS و Lisrel تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که خرده‌مقیاس توجه و تمکین از جنبه رفتاری عشق به مدرسه، خرده‌مقیاس تعلق به مدرسه و ارزش‌گذاشتن به آموزش مدرسه‌ای از جنبه هیجانی عشق به مدرسه، خرده‌مقیاس خودتنظیمی و کاربرد راهبردشناختی از جنبه شناختی عشق به مدرسه؛ منجر به یادگیری بهتر دانش‌آموزان ابتدایی شده است.